Maurice Bejart kimdir? Hayatı ve eserleri hakkında bilgi

Maurice Bejart kimdir? Hayatı ve eserleri hakkında bilgi: (1927) Fransız koreograf, dansçı ve bale yönetmeni. Uzak Doğu etkileriyle dolu bir mistizmin baledeki sözcüsü ola­rak tanınır. 1 Ocak 1927’de Marsilya’da doğdu. Paris’te ve Londra’da çeşitli ünlü bale eğitmenleriyle çalıştı. 1945-1947 yıllarında Schwarz (1910), Charrat (1924), Roland Petit gibi dansçılarla birlikte turnelere çıktı. 1949-1950 arasında Inglesby’nin (1918) kurduğu Uluslararası Bale ile, 1950-1952 arasında ise İsveç Kraliyet Balesi ile dans etti.l953’te yazarjean Laurent ile birlikte Les Ballets de l’Etoile adlı topluluğu kurdu. 1957’de Ballet-Theâtre de Paris’ye dönüşen bu topluluğun sanat yönetmeni ve başdansçısı oldu. 1960’ta Yirminci Yüzyıl Balesi’ni kurdu ve yönet­menliğini yaptı. Bu topluluk, Brüksel’deki düzenli gösterileri ve uluslararası turneleriyle kısa zamanda dünyanın başta gelen balelerinden biri olarak ün kazandı. Bejart’ın aldığı birçok ödül arasında 1965’teki Paris Dans Festivali Koreografi Ödülü ve 1974’teki” Erasmus Ödülü vardır.

1955’te koreografisini hazırladığı Symphonie pour Homme Seul (“Yalnız Bir Adam için Senfoni”) dışavurumcu bale anlayışının bir örneğidir. 1959’da Stravinski’nin müziğiyle hazırladığı Bahar Ayini, Bejart’ın ilk dönem çalışmaları arasında en tanınanlarındandır. Bejart, Paris Operası için 1964’te Berlioz’ un Faust’un Lanetlenişi’ni, 1970’te Stravinski’nin Ateşkuşu’nu hazırladı. Daha sonraki yapıtlarında Uzak Doğu dans ve düşüncesinden etkilenerek balede mistizmin sözcülüğünü yaptı. 1968’de Bakhti, 1971’deki Nijinsky, Clown de Dieu (“Tanrı’nın Palya­çosu Nijinsky”) ve 1973’teki Golestan-Garden of Roses (“Gülistan”) bu türün örneklerindendir. 1971’de Bach’ın müziğiyle hazırladığı Offrande choregraphıque (“Koreografik Sunu”) hem klasik dans motiflerinden, hem de bunların yanı sıra bir parodi niteliğinde gelişen modern dans motiflerinden oluşur. Bejart ayrıca Richard Wagner’in yapıtlarına da büyük ilgi duymuş, onun müziğiyle çeşitli koreografiler hazırlamıştır. 1963’te yazdığı Mathilde ou le Temps perdu (“Mathilde ya da Yitik Zaman”) adlı romanı da yine bu ilginin bir ürünüdür.

Bejart dansın görsel müzik olduğu düşüncesin­den hareketle, balede bir müzik-söz-dans bireşimine yönelmiştir. Balenin, insanlığın umut ve düşünceleri­ni dile getiren bir tür ayin olduğunu ileri sürmüştür. Dansın, tarih boyunca hiç değişmemiş ve tüm dünya­da aynı kalmış niteliklerini korumasını ve folklorik özelliklerinden sıyrılarak evrensel bir dil geliştirmesi­ni savunmuştur.

YAPITLAR (başlıca):

Koreografi ve Yönetim:

1. Sympho­nie pour un Homme Seul, müz. P.Henry, 1955, (“Yalnız Bir Adam İçin Senfoni”);
2. Bahar Ayini, müz. Stravinski, 1959; Yedi Ölümcül Günah, müz. K. Weill, 1961;
3. Faust’un Lanetlenip, müz. Berlioz, 1964;
4. Şen Dul, Müz. Lehar, 1963;
5. Venusberg, müz. Wagner, 1965;
6. Mathilde, müz. Wagner, 1965;
7. Bakhti, 1968;
8. Baudelaire, müz. Wagner ve Debussy, 1968;
9. Les Vainçueurs, müz. Wagner, 1969, (“Galipler”);
10. Ateşkuşu, müz. Stravinski, 1970;
11. Nijinsky, Clovm de Dıeu, 1971, (“Tanrı’nın Palyaçosu Nijinsky”);
12. Offrande choregraphique, müz. Baclı, 1971, (“Koreografik Sunu”);
13. Golestan-Garden of Roses, 1973, (“Gülistan”).

Roman:

Mathilde ou le Temps perdu, 1963, (“Mathilde ya da Yitik Zaman”).

Kaynak: Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi, 14. cilt, Anadolu yayıncılık, 1983