Ebü’l-Hasen, Muhammed b. Tâhir el-Alevî, meşhur bir Şia âlimidir. (359) târihinde Bağdat’da doğmuş, (406) senesi Bağdat’da vefat etmiştir.
Şerif Radî, yüksek bir âlimdir, tefsirde, ve şâir ilimlerde büyük bir iktidar sahibi idi. Sîrâfî’den ve daha birçok fudalâdan ilim ve edeb tahsil etmiştir. Irak’da neşv ü nema bulmuş olan bu pekbeliğ, edîb zât hakkında deniliyor ki: “Ebnâ-i zamanının en bedii, Irak sâdâtının en necibi idi, hakkında eş’ar-ı Kureyş denilse hakikate muhalif olmaz.” Büyük bir külliyyât teşkil eden edebî yazıları bu iddiayı, te’yîd edecek mâhiyettedir.
Şerif Radî, daha babası hayatta iken Bağdat’ta Nakîbü’l-eşrâf makaamını ihraz etmişti. Tefsirinde nahiv, lügat, belagat bakımından büyük bir kudret göstermiştir. Fakat rivayet i’tibâriyle i’timâda lâyık görülmüyor. Mezhebini tervîc için ilmi hadîs i’tibâriyle sabit olmayan rivayetlerle tefsirini doldurmuştur.
Müellefâtı : İbn-i Ishak-ı Sâbiî ile aralarında teâtî edilen mektuplardan müteşekkil bir mecmuadır. Matbû’dur.
Me’hazlar : Vefeyâtü’l-A’yân, Yetîmetü’d-Dehr, Keşfü’z-Zünûn, El-A’lâm.[319]
KAYNAK: Ömer Nasuhi Bilmen, Büyük Tefsir Tarihi (Tabakatü’l-Müfessirin), Bilmen Yayınevi
Yorumlar kapalı.