Serafin, Joaquin Alvarez Quintero kimdir? Hayatı ve eserleri hakkında bilgi

Serafin, Joaquin Alvarez Quintero kimdir? Hayatı ve eserleri hakkında bilgi: İspanyol oyun yazarları. Çoğunluğu tek perdelik güldürü olan 200 dola­yında oyunları vardır. Serafin ve Joaquin kardeşler, Sevilla yakınların­daki Utrera’da doğdular. Fars yazarı ağabeyleri Pedro’nun etkisiyle, ilk yazarlık günlerinde fars türü oyunlar yazdılar. 1889’da bir oyunları Sevilla’da sahnelendi. Bundan sonra Madrid’e taşındılar. Tek perdelik oyunlarıyla ün kazandılar. 1912’de, Malvaloca adlı oyunlarıyla Real Academia Espanola Ödülü­nü aldılar. Oyunları çeşitli dillere çevrildi; ABD ve Avrupa ülkelerinde sahnelendi. Serafin 12 Nisan 1938’de, Joaquin 14 Haziran 1944’te Madrid’de öldü. 20.yy’ın başında yaygın ünleri olan kardeş yazar­lar, oyunlarının niteliğinden çok verimlilikleriyle tanındılar. Birlikte yazdıkları 200 dolayında oyunun hemen yarısı, İspanyol tiyatrosunda “sainete” denilen tek perdelik kısa güldürülerdi. İlk başarılarını El ojito dereeho ve La reja adlı tek perdelik güldürüleriyle 1897’de kazandılar. Bir yıl sonra, La huena sambra adlı müzikal güldürüleriyle büyük ilgi gördüler. İspanyol yaşayışını ve folklorik öğeleri renkli bir dille yansıtışları, oyunlarının büyük bir seyirci kitlesi toplamasına yol açtı. Yüzyılın başında elli dolayında oyun yazmışlardı.

Oyunlarının çoğu pitoresk güldürüler olmakla birlikte, az sayıda “ciddi oyun”ları da vardır. İyi huylu bir kitapçının uğradığı nankörlüğü konu edinen Los galeotes ve Don Juan, buena persona bunlar arasında­dır. 1905’te yazdıkları Manana de sol adlı oyunlarıyla Avrupa ülkelerinde de tanındılar. Oyunda, yaşlı bir kadınla yaşlı bir erkek parkta karşılaşırlar. Kavga ederler. Giderek eskiden sevgili olduklarını anımsar­lar. Oyun, bu durumu yadsımalarıyla son bulur. 1912’de yazdıkları Pnebla de las mujeres yalın ve neredeyse konusuz bir oyundur. Papa Juan Centenario, ahlaksal baskılar ve tutuculuk karşısında insan­ca bir direnişi konu edinir.

Oyunlarındaki iyimser, umutlu çağrışımlar, Quintero kardeşlerin “mutluluk profesörü” olarak de­ğerlendirilmesine neden olmuştur. Türkçe çevirisi yapılmayan oyunlarının bir bölümü başta ingilizce olmak üzere çeşitli yabancı dillere çevrilmiştir. Quinterolar’ın günümüzde etkisini yitirmiş tek perdelik güldürü türündeki oyunları, bir dönem İspanyası’nın renkli bir panaromasını çizmektedir.

YAPITLAR (başlıca):

1. El ojito derecho, 1897, (“Sağ Göz”);
2. La reja, 1897, (“Saban Demiri”);
3. La buena sombra, 1898;
4. Los galeotes, 1900, (“Kürek Mahkûmları”);
5. El patıo, 1900, (“Avlu”);
6. Pepita reyes, 1903, (“Kralların Tonumu”);
7. El amor que pasa, 1904, (“Biten Aşk”);
8. La muşa loca, 1905, (“Çılgın ilham Perisi”);
9. Manana de sol, 1905, (“Güneşli Yarın”);
10. La escondida senda, 1908, (“Gizli Yol”);
11. Dona Clarines, 1909;
12. Papa Juan: Centenano, 1909;
13. Malvaloca, 1912;
14. Eortunato, 1912;
15. Puebla de las mujeres, 1912, (“Kadınlar Toplumu”);
16. Don Juan, buena persona, 1918, (“iyi insan Don Juan”).

Kaynak: Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi, 14. cilt, Anadolu yayıncılık, 1983