Şahfûr b. Tâhir b. Muhammed el-Esferâyînî, yüksek bir Şafiî âlimidir. Vefatı (471) târihine müsadiftir. Şahfûr, Şahpûr’un muarrebidir ki, Şâh-oğlu demektir.
Mevki-i İlmîsi:
Ebü’l-Muzaffer, kudretli bir âlimdir, müfessirdir. Kelâm ilminde mütehassıs bulunuyordu. İlim ve irfan tahsili için bir çok seyahatlerde bulunmuş, Ebü’l-Abbâs Asamm’dan ve Alî Hâmid b. Muhammed’in ashabından hadîs dinlemiş, tefsir ve fıkıh ilimlerinde büyük bir iktidar göstermiştir. Tûs’da senelerce ikâmet ederek neşri ulûma çalışmıştı. Güzel eş’ârı da vardır.
Bir Kıt’ası :
[386]Müellefâtı : Fârisîce yazılmış, müsteşriklerden bâzılarının teşebbüsü ile İran’da basılmıştır.Milel ve nihale âit bir eserdir. İslâm âleminde zuhur eden mezheplere, felsefî mesleklere âit bir eserdir. Mısır’da pek nefîs bir tarzda tab’ edilmiştir. Müsteşriklerden bâzıları İslâm mezâhib-i kelâmiyyesine dâir yazdıkları eserlerde bu kitaptan istifâde etmişlerdir.
Me’hazler: Tabakaatü’s-Sübkî; Et-Tabsîr mukaddimesi.[387]
KAYNAK: Ömer Nasuhi Bilmen, Büyük Tefsir Tarihi (Tabakatü’l-Müfessirin), Bilmen Yayınevi
Yorumlar kapalı.